Polscy literaci XVIII stulecia o kobiecych piersiach i dekoltach

Joanna Mazur, Kamila Rogowicz
Uniwersytet Śląski

1. Ogniwo wstępne.

Sytuacja motywacyjno-problemowa:

Nauczyciel prezentuje uczniom różne obrazy oraz rekonstrukcje, które przedstawiają strój damski z XVIII wieku. Klasa ma za zadanie wskazać najważniejsze elementy tego ubioru, czyli szerokie boki spódnicy, tzw. stelaże oraz głębokie dekolty, które w sposób charakterystyczny odsłaniają i podkreślają piersi.

Następnie nauczyciel wskazuje, że tematyką zajęć będzie literackie przedstawienie piersi i krótko opisuje uczniom historię wprowadzenia tegoż elementu mody.

2. Ogniwo centralne

Uczniowie zostają podzieleni na dwie większe grupy, w których znajdują się mniejsze podgrupy. Następnie pierwsza grupa otrzymuje tekst przypisywany Adamowi Korczyńskiemu - Pochwała piersi - a druga tekst anonimowego poety - Naganę piersi. Uczniowie w mniejszych podzespołach otrzymują kartki z zadaniami:

Grupa pierwsza (Pochwała piersi) ma za zadanie określić środki stylistyczne, które mają na celu opisanie piersi, jak porównania, epitety, metafory oraz zastanowić się nad ich funkcją w utworze. Grupa druga (Pochwała piersi) skupia się na odwołaniach mitologicznych i biblijnych oraz wskazuje na ich funkcję w tekście.

Grupy pierwsza i druga (Nagana piersi) analogicznie do grup wcześniejszych (Pochwały piersi). Na wykonanie zadania uczniowie otrzymują około 15 minut.

Następnie każda grupa kolejno prezentuje swoje wnioski, które mogą zostać zapisane np. w tabeli.
Na koniec uczniowie wychwytują różnice i podobieństwa w sposobie opisu piersi w obu tekstach i starają się wyciągnąć wnioski – Pochwała piersi dotyczy piersi młodej kobiety, zaś Nagana piersi dotyczy piersi starej kobiety.

3. Ogniwo końcowe

Uczniowie dowiadują się, że lekcja ta jest przyczynkiem do następnej, podczas której będą omawiać w niestandardowy sposób Laurę i Filona.

Zadanie domowe – próba wyszukania informacji kulturowych na temat piersi w XVIII wieku.